ละครเรื่อง "แม่หยัว" หรือ The Empress of Ayodhaya ได้รับความสนใจอย่างมากในช่วงเวลานี้ ทั้งในแง่ของเรื่องราวที่น่าติดตาม และประเด็นที่ก่อให้เกิดการถกเถียงและวิพากษ์วิจารณ์ในหลากหลายมุมมอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านความเหมาะสมของนักแสดงและความสอดคล้องกับข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์

ละครที่สร้างความบันเทิงอย่างแท้จริง

การสร้างสรรค์ตัวละครที่มีมิติ

ถึงแม้ว่าละครเรื่องนี้จะมีประเด็นให้วิพากษ์วิจารณ์ในหลายแง่มุม แต่ในฐานะที่เป็นผลงานสร้างสรรค์เพื่อความบันเทิง ละครเรื่อง "แม่หยัว" ก็ประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสร้างสรรค์ตัวละครที่มีความลึกซึ้งและมิติหลากหลาย ไม่ใช่เพียงตัวละครแบบแบนราบ แต่เป็น "Round Character" ที่มีความซับซ้อนในตัวเอง ทำให้พฤติกรรมและการตัดสินใจของตัวละครสามารถเปลี่ยนแปลงไปได้อย่างไม่อาจคาดเดา แต่ก็ยังคงความสมเหตุสมผลและมีจุดมุ่งหมายหรือแรงผลักดันที่ชัดเจน

การสร้างความขัดแย้งในจิตใจตัวละคร

ตัวละครสำคัญอย่าง "จินดา" เป็นตัวอย่างที่ดีของการสร้างตัวละครที่มีความลึกซึ้งและมีมิติ เธอต้องเผชิญกับความขัดแย้งภายในจิตใจ เมื่อต้องสละความสาวของตัวเองเพื่อถวายตัวเป็นสนมเอกในพระไชยราชาธิราช ทั้งที่เธอมีคนรักอยู่แล้ว ความขมขื่นและความขัดแย้งภายในของเธอถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างชัดเจน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ยังคงมีจิตใจอ่อนโยนและเห็นอกเห็นใจผู้อื่น แม้แต่คนที่เธอต้องจัดการ ดังที่เห็นได้จากตอนที่เธอฟังพระไชยราชาธิราชเล่าความจริงเกี่ยวกับชีวิตบนบัลลังก์ที่ทำให้พระองค์กินไม่ได้นอนไม่หลับ

การแสดงที่ยอดเยี่ยมของนักแสดง

นอกจากการสร้างสรรค์ตัวละครที่มีความลึกซึ้งแล้ว ละครเรื่อง "แม่หยัว" ยังได้รับการชื่นชมในการแสดงของนักแสดงทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ใหม่ ดาวิกา" ในบทบาทของ "จินดา" ที่สามารถถ่ายทอดความขัดแย้งภายในของตัวละครได้อย่างน่าประทับใจ ทั้งการใช้วาจา สายตา และท่าทางการแสดง นอกจากนี้ ตัวละครอื่น ๆ เช่น "วามน" ที่รับบทโดย ธนภัทร กาวิละ, "จิตรวดี" ที่รับบทโดย เป้ย-ปานวาด เหมมณี, "ละอองคำ" ที่รับบทโดย สิรีธร ลีห์อร่ามวัฒน์ และ "ตันหยง" ที่รับบทโดย นพจิรา ฤกษ์ขจรนามกุล ก็ล้วนแสดงได้อย่างโดดเด่น ในบทบาทที่ต้องใช้ความแข็งแกร่ง ความแยบยล และการชิงไหวชิงพริบเพื่อแย่งชิงตำแหน่งอัครมเหสี

ละครที่สะท้อนความขัดแย้งในจิตใจมนุษย์

หากมองข้ามเรื่องการชิงตำแหน่งอัครมเหสีและการชิงบัลลังก์ซึ่งเป็นปกติของสังคมสมัยนั้นออกไป ละครเรื่อง "แม่หยัว" ก็คือการสะท้อนความขัดแย้งในจิตใจมนุษย์ที่ลุ่มลึกและคมคาย ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความกลัว ความโกรธแค้นขุ่นเคือง และแรงปรารถนาอันดำมืด ซึ่งเป็นสิ่งที่มีอยู่คู่มนุษย์เสมอมา ละครเรื่องนี้ได้ถ่ายทอดความขัดแย้งเหล่านี้ออกมาได้อย่างชัดเจน และทำให้ผู้ชมได้เห็นถึงแรงขับเคลื่อนที่ผลักดันให้มนุษย์กระทำสิ่งต่าง ๆ ในการแย่งชิงอำนาจและความมั่นคง ซึ่งเป็นสิ่งที่มีอยู่คู่มนุษย์มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน