นายมาสเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่า ขณะที่เขาแวะตรวจสุขภาพใกล้โรงพยาบาล ก่อนจะขับรถไปยังมหาวิทยาลัย เขาได้จอดรถบริเวณริมแม่น้ำปิง โดยปลดเกียร์และดึงเบรกมือไว้ให้สนิท แต่แล้วรถก็เริ่มเคลื่อนที่อย่างช้าๆ จนไหลลงไปในน้ำ เขาพยายามหยุดรถด้วยตนเอง แต่ไม่สามารถทำได้สำเร็จ ทำให้เขาไถลตามรถไปจนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ส่วนรถเองก็ลอยหายไปในแม่น้ำ
เมื่อเห็นรถของตนลอยหายไป นายมาสรู้สึกตกใจและพยายามวิ่งตามไป โชคดีที่มีพลเมืองดีช่วยหาเชือกให้ เขาจึงใช้เชือกมัดรถไว้กับต้นไม้ เพื่อป้องกันไม่ให้รถไหลไปไกลมากกว่านี้ จากนั้นเขารีบแจ้งหน่วยกู้ภัยเพื่อขอความช่วยเหลือในการนำรถขึ้นมาจากน้ำ
เมื่อนายมาสกลับมาจากสถานีตำรวจ เขาได้พบกับแม่และพี่ชายที่รอคอยอยู่ ภาพที่เขาหลั่งน้ำตาออกมาพร้อมคำขอโทษทำให้เห็นถึงความผิดหวังและความเสียใจของเขา แม่และพี่ชายของนายมาสพยายามปลอบโยนให้เขาสบายใจ พวกเขาโผกอดกัน แสดงให้เห็นถึงความผูกพันและความเข้าใจของครอบครัวในเวลาแห่งความยากลำบาก
แม้ว่าเหตุการณ์นี้จะทำให้นายมาสเสียใจ แต่ครอบครัวของเขาได้แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็งและความเข้าใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการผ่านพ้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเช่นนี้ ภาพนี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักและความห่วงใยที่ครอบครัวมีต่อกัน
ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ปรียานุช พรหมภาสิต อธิการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร ได้ประสานงานกับคณะพยาบาลศาสตร์เพื่อขยายเวลาในการยื่นเอกสารการรายงานตัวของนายมาสออกไปอีกหนึ่งสัปดาห์ เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเหตุสุดวิสัย มหาวิทยาลัยแสดงให้เห็นถึงความห่วงใยต่อโอกาสทางการศึกษาของนักศึกษาใหม่
การสนับสนุนจากสถาบันการศึกษานี้ทำให้นายมาสมีเวลาในการจัดการกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเรียนรู้ในอนาคต ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงความใส่ใจและความเข้าใจของสถาบันต่อปัญหาของนักศึกษา