หนังไทยที่ใช้คำหยาบ: ความสมจริงหรือความขาดความรับผิดชอบต่อสังคม?

สื่อออนไลน์และสังคมออกมาวิพากษ์วิจารณ์ภาพยนตร์ไทยหลายเรื่องที่ใช้คำหยาบโจ่งแจ้ง โดยผู้เชี่ยวชาญด้านสื่อสารมวลชนแนะให้ผู้สร้างสำนึกถึงความรับผิดชอบต่อสังคม รวมทั้งให้ครอบครัวและผู้ชมรู้เท่าทันสื่อเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันอย่างเหมาะสม

ภาพยนตร์ไทยต้องสมจริง แต่ต้องระมัดระวังการใช้คำพูด

ความสมจริงก่อให้เกิดความสนุกสนานแต่ต้องรับผิดชอบต่อสังคมด้วย

แม้ว่าภาพยนตร์จะมุ่งสร้างความบันเทิงให้กับผู้ชม แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านสื่อสารมวลชนเตือนว่า ผู้ผลิตสื่อจะต้องตระหนักถึงความรับผิดชอบต่อสังคมด้วย การนำเสนอเนื้อหาที่มีความสมจริง อาจช่วยสร้างความสนุกสนานให้ผู้ชมได้อย่างดี แต่หากมีการใช้คำหยาบคายมากเกินไป ก็อาจส่งผลกระทบต่อผู้ชม โดยเฉพาะเด็กและเยาวชนที่อาจมองว่าการใช้คำลามกเป็นเรื่องปกติ จึงควรหลีกเลี่ยงการใช้คำเช่นนั้น และมุ่งเน้นการสร้างสรรค์เนื้อหาที่สื่อถึงคุณธรรมจริยธรรมควบคู่ไปด้วย

การใช้คำหยาบในภาพยนตร์เป็นความเคยชินที่ต้องแก้ไข

ผศ.วาลี ปรีชาปัญญากุล ผู้เชี่ยวชาญด้านสื่อสารมวลชน มองว่าการใช้คำหยาบในภาพยนตร์และสื่ออื่นๆ เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นมานาน จนกลายเป็นความเคยชิน ซึ่งเป็นผลจากการที่สังคมไม่ได้ให้ความสำคัญหรือวิพากษ์วิจารณ์อย่างจริงจัง จึงทำให้ผู้ผลิตสื่อมองว่าการใช้คำหยาบเป็นเรื่องปกติ และผลิตออกมาซ้ำๆ นอกจากนี้ การขาดการควบคุมจากภาครัฐอย่างเข้มข้น ก็ทำให้การใช้คำหยาบในสื่อเพิ่มมากขึ้น ดังนั้น ผู้ผลิตสื่อจึงต้องมีความรับผิดชอบในการควบคุมและคำนึงถึงผลกระทบต่อสังคมมากขึ้น

ผู้รับสารต้องสร้างภูมิคุ้มกันและรู้เท่าทันสื่อ

นอกจากผู้ผลิตสื่อแล้ว ผศ.วาลี ยังเน้นว่า ผู้รับสารเองก็มีบทบาทสำคัญในการสร้างภูมิคุ้มกันเพื่อรู้เท่าทันเนื้อหาที่ปรากฏในสื่อ โดยเฉพาะเด็กและเยาวชนที่มักจะมองว่าสื่อเป็นแบบอย่างของสังคม ซึ่งอาจทำให้พวกเขาเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม จึงต้องให้ผู้ใหญ่เป็นตัวอย่างที่ดี และช่วยกันสอนให้เด็กและเยาวชนมีทักษะการคิดวิเคราะห์ เพื่อไม่ให้ตกเป็นเหยื่อของเนื้อหาในสื่อที่ไม่เหมาะสม ทั้งนี้ แม้จะมีการจัดเรตติ้งภาพยนตร์ แต่ก็อาจไม่ได้ช่วยป้องกันไม่ให้เด็กและเยาวชนเข้าถึงเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม หากไม่มีการบังคับใช้อย่างจริงจัง